Zombie

In het dossier over de erfenissen van collectieven, kijken twee makers uit een collectief dat niet meer bestaat terug op hun ondode verleden – een zombie die blijft rondwaren. Een verzameling herinneringen en losse eindjes, to-dolijstjes en notulen uit vergaderingen – ‘vergaderingen om te bepalen welke vragen er beantwoord moeten worden in de volgende vergadering om te kunnen eindigen en hoe’.

Onverwacht overvallen worden door een stroom

herinneringen en losse eindjes
geniale gesprekken waarin het leven weer zin kreeg maar die vergeten zijn want geen aantekeningen gemaakt
boeken die gelezen zijn en onderstreept en geprinte stukken tekst en geschilderde aanwijsbordjes
aanvragen voor het vrijhouden van parkeerplaatsen het zetten van tribunes en het overschrijden van de avondklok
slapeloze nachten en nachtmerries van publiek dat te vroeg komt opdagen
kassa’s met handgeschreven enveloppen en pannen couscous voor vijftig man
kartonnen bordjes kartonnen haren kartonnen muren kartonnen dieren kartonnen rokkostuums kartonnen snorren kartonnen worstenbroodjes
honderden dagen wc’s schrobben keukens bouwen monsterlijke afwassen doen muren schilderen camionetten in- en uitladen en bierbakken sjouwen duivenkak afkrabben muizenstront wegspoelen kou en stof en hitte en plakkerige vloeren nadat iedereen is vertrokken
na-zitten
na-dansen
na-drinken
na-slapen in het decor en verhuizen en verhuizen en verhuizen en verhuizen uren dagen maanden jaren samen samen samen samen sterk samenzijn samen-eten samen-tegen
samen een wirwar van singuliere geesten
een grote collage
een bouwwerk samen gebouwd bedreven bedacht beschreven uitgevochten uitgevonden
er net naast staan
ertegenaan pissen
ermee spelen
ermee flirten ermee onderhandelen
ernaar verlangen maar het ook verachten die instituten
de productielogica bah bleh
neen wij buiten onszélf wel uit
voor de kunst
en voor de ziel en voor de wereld
de als-ze-ons-niet-willen-doen-we-het-toch-mentaliteit
en toch een beetje triest zijn als ze het niet begrijpen
de programmatoren en de directeurs en de beleidsmakers en de theater-vips.

een stoeltje in de keuken uit het vorige atelier
een uithangbord en een kalender op de plee
en eindeloos veel foto’s en flyers en posters
die verdeeld over computers en externe harde schijven en Google-drive-resten en stoffige dozen zijn verspreid en die niemand nog wil ordenen
aantekeningen van erg lange vergaderingen
en brainstorms en dromen en ruzies en opzetten en organigrammen en stemmingen en departementen en to-dolijsten en verzekeringen en opschrijfboekjes en Excel-sheets en dossiers en manifesten en dogma’s en kringgesprekken die beginnen met ‘ik’
stiltewandelingen en karaokeavonden die georganiseerd moeten worden en vergeet de soep niet

wie maakt de soep

wie speelt wat welke rol en waarom die wel en die niet en waar kom ik op en wanneer houd ik mijn mond en wanneer spreek ik alles uit en wie luistert en vangt mij op welk publiek ziet mij ziet ons
hebben ze het gehoord begrepen gevoeld
applaus
gelach gehuil en ze blijven plakken aan de bar
wie neemt de leiding
trekker duwer aansteker verwachter verzoener verleider vervloeker vermijder

wat verdwijnt wat moet gearchiveerd wat moet écht verdomme eens gedaan zijn over en uit move on move over transformatie
samenkomen
om het einde te bepalen
vergaderen om te bepalen welke vragen er beantwoord moeten worden in de volgende vergadering om te kunnen eindigen en hoe
vergaderen om te eten te wandelen om niet te vergeten blijven vergaderen want als er niks meer op die to-dolijst staat dan is het Das Ende

hoe herken je een zombie

ondood verleden dat blijft rondsluipen
dat geen rust vindt
mag dat composteren
het volgende voeden of is elk kind dat geboren wordt er een uit de modder van wat is geweest
hoe kunnen dingen voortleven
opnieuw geboren worden
wat blijft
geboortelijkheid
of worden we gewoon oud
dan daarover maar vergaderen
en samenkomen en afspreken en fantaseren en ruziemaken niet te veel niet zoals toen
of is het onherroepelijk zo is het eigen aan deze combinatie aan deze constellatie
constipatie
ook dat dan maar bespreken
en daarmee lachen
gieren brullen terwijl de baby's de soep met hun handen oplepelen terwijl de wereld verder draait terwijl de oorlog woedt en de noodtoestand wordt afgekondigd daar
hier
hier en daar en bijna overal op den duur en waar zijn wij precies mee bezig
van voren af aan
waarom en waarom niet
hoe wel en hoe niet
wat en wat niet
wie weet
weet meestal minder dan wie vragen stelt

er is nog steeds maar één zaak zeker

Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei

Deze tekst maakt deel uit van het dossier De erfenis van een collectief, samengesteld door Katinka de Jonge.