Sledderlove

Theatermaker en kunstenaar Gökhan Kizilbuğa groeide op in de Genkse wijk Sledderlo. Met zijn project Sledderlove betuigt hij eer aan de woonblokken die binnenkort zullen verdwijnen, en haar bewoners. ‘Als je het hier niet naar je zin hebt, dan is dit niet de mooiste plek ter wereld. Maar als je van deze plek houdt, is dit de mooiste plek ter wereld.’

‘Some call it Chicago, some call it hell. We call it home.’

Mijn naam is Gökhan Kizilbuğa. Ik ben theatermaker, schrijver, acteur, schilder en interdisciplinair kunstenaar. Of geen van bovenstaande. Geboren in Sledderlo, Genk, in een Koerdisch gastarbeidersgezin uit Turkije. Zoon en kleinzoon van mijnwerkers, maar mijn verhaal begon bovengronds in Sledderlo.

Van ‘straatjongen’ naar ‘straattheater’ en vandaaruit naar de ‘theaterschool’. Nu weer teruggekeerd naar de straten. Politiek, activistisch, sociaal, multicultureel en multifunctioneel, wetenschapper, antropoloog, archeoloog, psycholoog, cardioloog. Of helemaal niets.

Tijdens mijn afstudeerproject Sledderlove aan het RITCS in Brussel heb ik gewerkt rond twee woonblokken in de wijk die binnenkort worden afgebroken. Ik werkte daar een half jaar lang, samen met een honderdtal bewoners en dertig kunstenaars. Sledderlove was een ode aan de woonblokken en een getuigenis van mijn liefde voor mijn wijk en haar mensen.

De terugkeer naar mijn geboortewijk bracht niet alleen persoonlijke reflectie met zich mee, maar ook een beter begrip van de impact van stigma's op deze gemeenschap. Buitenstaanders beschouwden onze thuisbasis vaak als een no-gozone, terwijl ze voor ons juist een baken van identiteit en verbondenheid was.

Deze ervaringen vormen de drijfveer achter mijn streven om te begrijpen waarom bepaalde wijken en buurten zo worden beoordeeld en hoe kunst zulke opvattingen kan bevragen. Er is heel veel gezegd en geschreven over Sledderlo, nu wordt het tijd dat wij ons eigen verhaal vertellen.

Ik zag een documentaire van de BRT uit het begin van de jaren 1980, over jeugdbendes in Genk en over de jongeren in Sledderlo. Soms lijkt het alsof er nog niets veranderd is.

‘Als je niet houdt van deze plaats dan is dit niet de mooiste plaats op deze wereld, maar als je houdt van deze plaats dan is het de mooiste plaats op deze wereld.’ (Citaat uit de Turks-Koerdische film VizonTele van regisseur Yilmaz Erdoğan, 2001)

---

Deze beeldbijdrage maakt deel uit van het dossier De cultuur van sociale hoogbouw, samengesteld door Simon Allemeersch en Neslihan Dogan.

This article was published in the context of Come Together, a project funded by the European Union.