Maandag 19 november: open redactieraad
Door Redactie rekto:verso, op Sat Oct 20 2018 22:00:00 GMT+0000Een experiment van rekto:verso: brainstorm als lezer mee rond ons zomernummer over 'afzondering'. We laten ons in Vooruit (Gent) kort opwarmen door een boeiende spreker en buigen ons dan aan kleinere tafels over de vraag: wat zijn onze gezamenlijke associaties bij dit thema, wat mag in dat nummer niet ontbreken? Een geestesverruimend moment, je zal het zien!
Zelfs al zijn we onze redactie momenteel aan het verruimen, we geloven dat de verzamelde ideeën van onze lezers en auteurs nog zoveel meer kunnen opleveren voor een sterk juninummer. Doel van deze open redactieraad: de avond eindigen met een longlist aan mogelijke ideeën voor artikels, kunstwerken, auteurs, vruchtbare denkers die we zeker moeten interviewen. Denkmest is de beste grondstof voor de mooiste bloemen.
Wees welkom, kijk onze redactie in de ogen, leer ons blad wat beter kennen van binnenuit en keer weer huiswaarts met een hoofd vol associaties. Dat is in elk geval waarom wij zo graag een boekske maken: voor de discussie achter de schermen en de nieuwe inzichten die je opdoet van anderen. Volledig in lijn met het thema vinden we het (pseudo)filosofische salon terug uit.
Open redactie 'afzondering'
Maandag 19 november
19u30-22u, inloop vanaf 19u
Artiestenfoyer Vooruit
Sint-Pietersnieuwstraat 23, Gent
Max 40 personen, schrijf hier even in
'Een goed kunstenaar moet zich afzonderen', zei Orson Welles ooit. 'Is hij niet afgezonderd, dan is er iets mis.' Is dat idee het summum van een voorbijgestreefd romantisch kunstenaarsbeeld, of net de enige uitweg uit een overdadige werkelijkheid vol overprikkeling? In zijn zomernummer wil rekto:verso onderzoeken hoe isolement zich verhoudt tot kunst.
Terugtrekking als creatieve of filosofische strategie heeft een lange cultuurgeschiedenis: van de romantische dichters tot Henry David Thoreau in zijn natuurhut, van Atlas Shrugged van Ayn Rand tot de film Into the Wild. De vrouw in het raam, de wandelaar voor de open zee, de 'loneliness of the long distance runner': onze kunstgeschiedenis stikt van het iconische isolement.
Ook de hedendaagse kunstpraktijk koestert nog steeds die afzondering. De schrijversresidentie, het schildersatelier, de black box voor theater en dans: is quarantaine nog steeds de best denkbare voorwaarde voor autonome creativiteit? Net dat wordt de kunstwereld in populistische tijden steeds meer verweten: de kunst als 'ivoren toren', de kunstinstelling als 'afgesloten eiland'. Hoeveel afstand mogen of kunnen kunstenaars zich nog veroorloven? Is afzondering een recht of een privilege?
Pleit de ene hedendaagse cultuurfilosoof voor een exodus, dan breek de andere net een lans voor meer wereldse toenadering. Waar vindt een utopie anno 2018 zijn beste thuis? Op een eigen eiland, zoals het 'Utopia' van Thomas Moore? Of in de adembenemende wervelwind van de grootstad, zoals de futuristen die zochten? Elke vraag rond afzondering is vanzelf een vraag naar de juiste plek. Is die safe space er een van samen, of juist één van alleen?
Van de kunst van wandelen tot hippe muziekfestivals als Burning Man, van de reality show Alone tot het ruimteschip of de onderzeeër als iconische filmsettings: er zit meer in afzondering dan je denkt. Soms kunnen we er ook zelf immens naar verlangen: telefoon uit, de autostrade op, de horizon tegemoet. Kan isolement ons redden van de werkelijkheid? Of helpt het die juist beter te begrijpen?
Op onze open redactieraad verkennen we alle diepere lagen en hogere associaties bij dit thema. Zeker weten dat ook jij nog enkele ideeën kan toevoegen. Wees dus van harte welkom om ze te delen! Want alleen is maar alleen...
