Kippenvel met weerhaakjes

Dork Steenhaut: 'Zeg Bert, ik stel voor dat we onze recensie over die nieuwe cd van Coldplay beginnen met iets te zeggen over "Fix you", de laatste single.'

Bert Steenhaut: 'Nee Dork, dat lijkt mij geen goed idee. "Fix you" is een wereldhit, een instant klassieker: iedereen vindt dat vanzelf al goed. Kan ook moeilijk anders: Chris Martin zingt daarin zo teder, zo breekbaar … Als een geel blaadje dat zich op het einde van de herfst nog probeert vast te klampen aan de tak van een boom, maar uiteindelijk dan toch verslagen wordt door een plots opstekende bries. En die boom, dat is dus zijn moeder, hé, Dork. Kun je je dat voorstellen, afstand moeten nemen van moeder?'

Dork: 'Je doet me huiveren, Bert. Maar hoe moeten we die recensie dan wél aanpakken?'

Bert: 'We moeten ons juist op de zogezegd mindere nummers van X&Y concentreren en aantonen dat ook dat staaltjes van pure klasse zijn.'

Dork: 'Goed idee, Bert. Wat ben je toch ontzettend slim!'

Bert: 'En uiteindelijk concluderen we dan dat het album klinkt als een tros bloemblaadjes die door de zachte, karmozijnrode lipjes van een maagdelijk elfje uit een grote, witte wolk zijn geblazen, en neerdwarrelen als zalig zachte, zuurzoete sneeuwvlokjes.'

Dork: 'Ik zie je graag, Bert.'

Bert: 'Hey, da's wederzijds, man.'

Dork: 'We mogen alleen niet vergeten om zeker te vermelden dat er ook weerhaakjes in de liedjes van Coldplay zitten.'

Bert: 'Precies. Al hebben we dat woord in onze vorige zeven recensies ook al gebruikt. Laten we het dus dit keer eens "weerborstels" noemen.'

Dork: 'Ik sta weer paf, vent. Ik kan nog zoveel van je leren.'

Bert: 'Neem nu "Twisted logic". Sommige mensen vinden dat een beetje zeurderig. Anderen beweren zelfs dat ze liever stante pede doof worden als ze nog eens naar dat liedje moeten luisteren. Nogal wat mensen zouden zelfs een kind of twee willen opofferen als ze daarmee kunnen vermijden dat ze dergelijk gejengel moeten aanhoren. Maar Dork, snappen die dan echt niet wat ze horen? In "Twisted Logic" zingt Chris Martin inderdaad wel als een treinconducteur die van de NMBS niet op brugpensioen mocht gaan, en overgeplaatst werd om op zondag de aankomende treinen in het station van Destelbergen om te roepen, dat is waar. Maar dat is toch juist de bedoeling! Dat nummer gáát nu eenmaal over de tristesse van het treinverkeer in de provincie.'

Dork: 'Nu je het zegt, daar had ik zelfs nog niet bij stilgestaan. (zingt) "You'll go backwards / But then you'll go forwards again / You'll go backwards / But then you'll go forwards / You'll go backwards …"'

Bert: 'Voilà! Vorm en inhoud zijn dus perfect één in dat nummer. Dat is toch grandioos! Alleen al voor "Twisted logic" vind ik dus dat we er in ons eindoordeel nog maar eens vijf sterren tegenaan moeten gooien.'

Dork: 'Alweer, Bart?'

Bert: 'Met sterren kun je niet gul genoeg zijn, Dork.'

Dork: 'Over "What if" heb ik ook al minder fraaie commentaren gehoord.'

Bert: 'Hoe is dat nu weer mogelijk? Oké, ik geef toe dat "What if" op het eerste gehoor niet meer is dan een banaal riedeltje van een bende saaie emo-rockers die op hun retour zijn nog voor ze ooit een hoogtepunt gekend hebben. Ik dacht dus eerst ook dat er iets aan dat nummer schortte, maar toen zei ik tegen mijzelf: "Het is waar, als je dit hoort, dan krimpen je darmen samen en borrelt het zuur op in je keel. Je zou met dit gejank wellicht ook een paar leiders van de Taliban uit hun spelonken kunnen jagen, maar beste Bert, we zijn hier dus wel over Coldplay bezig! En Coldplay heb je altijd al bejubeld, nu kun je toch niet meer terugkrabbelen?"'

Dork: 'En toen?'

Bert: 'Toen stelde ik me voor dat dit nummer, deze barbaarse aanslag op je goed humeur, verbeeldt hoe een vermoeide visser elke dag tegen de sleur moet vechten, ergens aan de oever van de Kaartse Beek in Kapellen of zo. Hij zit vergeefs op een bewegende dobber te wachten, opent zijn brooddoos en stelt vast dat zijn vrouw weer smeerkaas van de Aldi tussen zijn acht sneetjes zemelenbrood gepletst heeft … Geef toe dat "What if" dat beeld, dat toch extreem poëtisch is, gewoon feilloos oproept.'

Dork: 'Dat is zo. En wie de poëzie niet zozeer in de muziek maar in de lyrics zoekt, wordt ook op zijn wenken bediend.'

Bert: 'Breek mij de bek niet open, Dork. (mijmerend) "What if you should decide / That you don't want me there by your side" … Sommige mensen noemen dat rijmelarij, en het is inderdaad misschien niet veel indrukwekkender dan wat Dana Winner in het Nederlands zingt, maar zoals Chris Martin in dit nummer zelf zegt: "What if there was no time / And no reason or rhyme?"'

Dork: 'Zonder rijm geen poëzie, Bert.'

Bert: 'Je neemt de woorden uit de mond, Dork.'

Dork: 'Moeten we de muziek van Coldplay ook niet een beetje plaatsen in zijn tijd, wat context geven en zo?'

Bert: 'Dat is inderdaad noodzakelijk.'

Dork: 'Ik had gedacht om zeker Franz Ferdinand, Bloc Party en Kaiser Chiefs als referentie te vermelden. En Joy Division, uiteraard. Ik geloof niet dat het zal opvallen dat we die namen altijd en overal vermelden, waarover we ook schrijven.'

Bert: 'Natuurlijk niet … En trouwens, wat dan nog? Een beetje product placement kan toch geen kwaad, zeker? Vergeet ook niet om iets te noemen dat niet iedereen kent, iets dat nieuwsgierigheid opwekt. Can werkt bijvoorbeeld altijd. Pere Ubu en Captain Beefheart zijn wat dat betreft passé: nu zo ongeveer heel musicerend Antwerpen die groepen zelf al als referentie heeft genoemd, is het interessante ervan af.'

Dork: 'Het is genoteerd, Bert.'

Bert: 'We zouden natuurlijk ook altijd de naam van een of andere IJslandse groep kunnen vermelden.'

Dork: 'Wordt dat niet een beetje afgezaagd?'

Bert: 'Komaan zeg, tegen och arme één IJslands groepje per recensie kun je toch geen bezwaar hebben.'

Dork: 'Welke band wil je deze keer noemen?'

Bert: 'Dat doet er niet toe. Jij mag kiezen. O IJsland, dat desolate land van gletsjers, geisers en, euh, ijs … Daar moet ik dringend nog eens een groot artikel aan wijden. Het kan gemakkelijk twee maanden geleden zijn dat ik dat nog eens gedaan heb.'

Dork: 'Over ijs gesproken, ik vind dat er over X&Y een soort kerststemming hangt.'

Bert: 'Interessant dat je dat zegt. Chris Martin is natuurlijk een beetje de kerstman van onze tijd. Hij laat telkens lang op zich wachten — X&Y was trouwens al een paar keer aangekondigd voor de plaat uiteindelijk verscheen — maar als hij van zich laat horen, maakt hij iedereen vrolijk en blij.'

Dork: 'Hij is ook een zeer charismatische mens, uiteraard.'

Bert: 'Klopt. Geen wonder dat hij al zoveel schone madammen heeft mogen binnendraaien. Ons Katrien is er ook zot van.'

Dork: 'Ik zal haar geen ongelijk geven.'

Bert: 'Martin is ook heel mooi vanbinnen. Wat hij doet voor Oxfam, heel die campagne voor eerlijke handel en zo, dat is een mooi gebaar. Je hebt de wereld aan je voeten liggen, je kunt een paar containers met geldbriefjes vullen, en dan toch nog zo inzitten met wie het een beetje minder breed heeft … Jaja, Chris Martin is een groot artiest, maar ook een groot mens.'

Dork: 'Zeker een meter negentig.'

Bert: 'Doe nu niet onnozel, Dork. We moeten trouwens nog een soort conclusie formuleren.'

Dork: 'Grapje, Bert, sorry.'

Bert: 'Ik zou die conclusie koppelen aan een laatste liedje op de cd, waarover we het nog eens moeten hebben. "Talk", heet het.'

Dork: 'Wat is dat ook weer?'

Bert: 'Dork … Het stelt me een beetje teleur dat je dat niet meteen weet. Dat gaat verdorie over broederliefde!'

Dork: 'Aha, ik weet het al. "Oh brother, I can't, I can't get through / I've been trying hard to reach you / Cause I don't know what to do": schit-te-ren-de tekst! Wat een dichter is die Martin toch …'

Bert: 'Precies. En dan die boodschap die in dat liedje zit: "And I want to talk to you / Oh, I want to talk to you" … Praten, jongen, daar draait het allemaal om. Zo simpel, zo puur, zo mooi. Ik wil je trouwens al lang eens zeggen dat ik het heerlijk vind om zo samen over muziek te praten, Dork. Dit is voor mij een kippenvelmoment.'

Dork: 'Ik zie het, Bart. En ik weet precies wat je voelt. (lange stilte) Maar daarmee hebben we aan dat liedje nog geen conclusie van onze recensie gekoppeld.'

Bert: 'Martin zingt in "Talk": 'You could climb a ladder up to the sun / Or write a song nobody had sung / Or do something that's never been done". Kunnen we daar niets mee doen?'

Dork: 'Laat je helemaal gaan, Bert.'

Bert: 'Oké, ik zal eens iets uit mijn mouw schudden. (dicteert:) "X&Y is als een ladder naar de zon. Trap per trap betreed je een paradijs waar ze nog vette, witte melk schenken en rijst met gouden lepeltjes serveren. Coldplay is als een nest engeltjes die in je oor pissen. Ze schrijven songs die alleen zij kunnen schrijven, en doen iets wat niemand hen heeft voorgedaan. Daar boven in de hemel is het warm en stil en aangenaam. X&Y is als een blik van verstandhouding tussen twee broers in de hemel, die alles met elkander willen delen."'

(stilte)

Dork: 'Het staat erop, Bert.'

Bert: 'Merci, Dork, merci. Stuur het dan maar vlug op naar De Morgen. Eens benieuwd wat ze ervan zullen vinden.'

SNELKENNER

WIE Coldplay

WAT Geheel toevallig de favoriete bubbel-emo-prikkel-pop-rock-groep van ons allebei.

KLINKT ALS Een bus Duitse mongooltjes op weg naar huis, na een hele dag in een te klein bootje te hebben gevaren met een familiepak Mama Mia's en een Guinness bij de hand. Oprispingen van authentieke poëzie, kortom.

BEKEND VAN Onze bevlekte recensies.

DOWNLOAD Alles.

*********