Hoe zou het nog met de media zijn?

Mediakritiek blijft een zorgenkindje in Vlaanderen. Na de woelige wateren die nagenoeg alle vaderlandse media de afgelopen jaren hebben doorzwommen, lijkt de discussie alweer bezonken en stoomt het mediaschip rustig door. ‘Mea culpa’ moest het algauw afleggen tegen ‘wij zijn goed bezig’. Dat het journalistieke metier nog steeds dagelijks onder druk staat, dat de Kalfjes Willy en de Data Drivens van deze wereld nog niet bezworen zijn, dat de Vlaamse media op het vlak van diversiteit op zijn minst een tandje kunnen bijzetten: dat alles dreigt weer verloren te gaan in het geraas van de mediamachine. Daarom bundelt rekto:verso, bij wijze van reality check, vier uiteenlopende meningen over de Vlaamse media anno nu.

Frank Thevissen publiceerde in 2009 en 2010 twee bundels met mediakritische teksten: Media en journalistiek in Vlaanderen kritisch doorgelicht en De vierde onmacht. De botsende meningen van de auteurs die hij daarin aan het woord laat, vormen een diverse who’s who van de Vlaamse mediakritiek. Zelf schuwt Thevissen de krasse uitspraken niet, to say the least.
Lees hier: ‘Mediakritiek die ertoe doet, verschijnt niet in de Vlaamse media’

Geert Buelens is de man die de mediakritiek eind 2009 in de mainstream bracht, met zijn vierdelige kerstessay in De Standaard. Een goed jaar na die krachttoer kijkt Buelens met gemengde gevoelens terug op de discussie van toen.
Lees hier: ‘Ik ga niet sterven voor de mediakritiek’

Katleen De Ridder, medewerkster van het Minderhedenforum, eiste met het boek De witte media aandacht voor interculturaliteit in de Vlaamse media. Geruggensteund door haar jarenlange praktijkervaring, ontkracht De Ridder een aantal clichés die ervoor zorgen dat allochtonen tot op de dag van vandaag amper een stem hebben in ‘onze’ media.
Lees hier: ‘Openingen maken voor allochtone mediagebruikers’

Water Pauli, ten slotte, is een overlever van het oermoment van de Vlaamse mediakritiek: de herstructureringsronde bij De Morgen, medio 2009. Niet alleen is hij tot op vandaag een van de gezichten van die krant, Pauli heeft ook het nodige historische inzicht om zijn licht te laten schijnen over de mediakritiek zoals we die vandaag in Vlaanderen kennen.
Lees hier: ‘Helft Vlaamse mediakritiek ging over De Morgen’